Kiedy warto skorzystać ze wsparcia psychologa dziecięcego?

Wraz z rozpoczęciem nowego roku szkolnego- wielu rodziców stanęło przed dylematem dotyczącym pomocy, wsparcia psychologicznego i terapii dla swoich pociech, w związku z nowymi wyzwaniami edukacyjnymi.

Specjaliści szkolni podnoszą alarm, przede wszystkim wtedy, gdy dziecko uniemożliwia prowadzenie zajęć, staje się sprawcą przemocy rówieśniczej, bądź, gdy doświadcza trudności edukacyjnych.

Niestety, gdy mamy do czynienia z wyżej wymienionym spektrum problemów rozwojowych, wychowawczych, dydaktycznych na profilaktykę i szybkie rozwiązania jest już za późno.

Do psychologa i neuropsychologa dziecięcego warto zwrócić się o wsparcie psychologiczne, czy na konsultację diagnostyczną w bardzo wielu kwestiach, które z pozoru nie bolą, „nie rzucają się otoczeniu w oczy”, nie przeszkadzają rodzinie, społeczności szkolnej, ale są dla dziecięcej psychiki dużym obciążeniem i mogą skutkować w przyszłości dużo poważniejszymi konsekwencjami zdrowotnymi.

Zatem, kiedy warto udać się na wizytę do psychologa dziecięcego?

– zawsze wtedy, gdy zauważamy u swojego dziecka trudności komunikacyjne, adaptacyjne, rówieśnicze, (gdy mamy wrażenie, iż dziecko ma trudność z rozpoznawaniem, nazywaniem i wyrażaniem emocji),

– gdy sygnalizuje nam, lub jego nauczyciele zauważają, iż może podlegać przemocy rówieśniczej, (gdy pojawia się ryzyko wykluczenia społecznego),

– gdy codzienność przedszkolna/szkolna je przerasta: organizacja wyjścia do przedszkola/szkoły, obniżona motywacja, brak energii, trudność w przeżywaniu radości, brak satysfakcji, uczucie pustki, brak efektywności w uczestnictwie podczas zajęć, alienowanie się od otoczenia,

– u przedszkolaków: unikanie kontaktu z grupą lub kontakt nadmiarowy, dyrektywny styl komunikacji lub postawa unikająca, trudności w rozstaniu się z rodzicami, odmowa uczestnictwa w codziennych przedszkolnych aktywnościach,

– trudności w inicjowaniu, utrzymaniu snu, przedwczesne wybudzenia, zmęczenie po nocy,

– zaburzenia odżywiania, (zarówno w zakresie jadłowstrętu, bulimii, jedzenia nadmiarowego, kontrolowania składu posiłków),

– z psychologiem dziecięcym warto popracować także nad zaburzeniami koncentracji uwagi, nad treningiem funkcji poznawczych-zawsze wtedy, gdy mamy wrażenie, iż potencjał dziecka, jego zasoby są różnorodne, a efekty edukacyjne niesatysfakcjonujące,

– przy ryzyku stosowania substancji psychoaktywnych, przy obserwacji uzależnienia behawioralnego od czynności, w tym od nowych technologii

– w przypadku podejrzenia zaburzeń neurorozwojowych: Spektrum Autyzmu i ADHD/ADD (zaburzeń hiperkinetycznych z deficytem uwagi i nadimpulsywnością),

– w przypadku braku akceptacji wyglądu i tożsamości płciowej,

– afektywnych zaburzeń nastroju: tzw. zwyżki nastroju i niże w zakresie samopoczucia,

– nieadekwatne poczucie własnej wartości,

– wszelkiego rodzaju objawów z ciała, (tzw. , objawy bólowe o nieznanej przyczynie), w tym bóle głowy, oraz zaburzenia lękowe- zarówno w przypadku fobii prostych, (lęk przed zwierzętami), ale i przy doświadczeniu lęku przewlekłego, wolno płynącego.

Jak pomaga psycholog dziecku?

Psycholog-diagnosta w przyjaznych, bezpiecznych warunkach kontaktu poprzez zabawę, z wykorzystaniem gier edukacyjnych, kart pracy, rozmowy na zgłoszone przez dziecko tematy może przeprowadzić skuteczną diagnozę psychologiczną dookreślając zgłaszany problem i ukierunkowując rodzica-także poprzez pisemne podsumowanie przeprowadzonych badań i obserwacji wraz z wydaniem zaleceń do dalszej pracy w środowisku domowym i szkolnym.

Psycholog dziecięcy ma możliwość urozmaicić spotkania w różnorodny sposób, wykorzystując wiele technik pracy bardzo lubianych przez małych pacjentów: psychorysunek, arteterapię, bajkoterapię, dramoterapię, terapię ruchem, stosując zagadki, łamigłówki, ucząc jednocześnie w stabilnych warunkach gabinetowych zasad asertywności, relaksacji, prezentacji swojego zdania, radzenia sobie w konkretnych sytuacjach społecznych.