Obecnie coraz częściej jesteśmy świadkami sytuacji, w których osoby borykające się z chwilowym spadkiem nastroju lub przemęczeniem przypisują sobie depresję, podczas gdy osoby faktycznie chore konsekwentnie bagatelizują pierwsze symptomy choroby. Nasze podejście do chorób psychicznych, w tym depresji jest kształtowane przez socjalizację pierwotną, nasze najbliższe otoczenie oraz dyskurs w mediach społecznościowych. To wszystko sprawia, że rozpoznanie depresji staje się coraz trudniejsze, podczas gdy sama choroba z roku na rok staje się coraz większym zagrożeniem dla wielu społeczeństw.
Przyczyny depresji: Skąd się bierze choroba?
Depresja może być wywołana czynnikami wewnętrznymi i zewnętrznymi, a więc czynnikami związanymi z osobowością jednostki lub trudnymi i nagłymi doświadczeniami, które przewyższają jej zdolność radzenia sobie. Wśród zewnętrznych czynników depresji najczęściej wskazuje się na tzw. sytuacje graniczne:
nagła utrata pracy,
długie bezrobocie,
śmierć bliskiej osoby,
rozwód,
rozstanie.
Depresja może być również wynikiem reakcji organizmu na niektóre choroby, a tym samym jednym z ich pierwszych symptomów. Objawy depresji towarzyszą rozwojowi chorób nowotworowych (m.in. nowotworu trzustki), zaburzeń hormonalnych, guzów mózgu.
Niezależnie od podłoża, depresja jest poważną chorobą o konkretnych objawach, których nie należy bagatelizować. Monitorowanie swojego samopoczucia po zaobserwowaniu pierwszych symptomów wskazujących na rozwój depresji ma kluczowe znaczenie dla szybkiej diagnostyki i rozpoczęcia leczenia depresji na etapie, na którym jednostka chorobowa nie jest jeszcze zaawansowana.
Objawy depresji: Wczesne symptomy i objawy, których nie wolno bagatelizować
Objawy depresji, w szczególności we wczesnym stadium choroby są często bagatelizowane przez osoby z otoczenia i przez samego chorego. Do tych najbardziej charakterystycznych zalicza się:
ciągłe zmęczenie,
odejście od wcześniejszych zainteresowań,
niemożność odczuwania radości,
czarnowidztwo,
problemy z apetytem (obniżony lub podwyższony),
niska samoocena,
zaburzenia koncentracji,
zaburzenia funkcji poznawczych.
Osoby, które doświadczają co najmniej kilku z powyższych objawów powinny obserwować swój stan. W sytuacji, w której objawy nie ustępują na przestrzeni co najmniej 2 tygodni wskazane jest zasięgnięcie opinii lekarza specjalisty. Jednocześnie należy pamiętać o tym, że podobne objawy nie muszą w sposób jednoznaczny wskazywać na depresję. Mogą być symptomem epizodycznego spadku nastroju. Dlatego warto je rozpatrywać w szerszym kontekście:
doświadczania trudnej sytuacji życiowej,
historii choroby (Czy dana osoba doświadczała wcześniej epizodów depresyjnych?),
występowania innych objawów,
uwarunkowań genetycznych (Czy w rodzinie danej osoby zdarzały się zachorowania na depresję?).
Depresja a spadek nastroju: Jak odróżnić?
Jak wspomnieliśmy we wstępie do tego artykułu, epizodyczny spadek nastroju często bywa mylnie utożsamiany z depresją. Jak odróżnić od siebie obie dolegliwości? Pod uwagę należy wziąć:
czas trwania,
rodzaj obniżonego nastroju,
formę krytycyzmu.
Epizody spadku nastroju na ogół utrzymują się maksymalnie kilka dni. W odróżnieniu od depresji nie rzutują na wszystkie obszary naszego życia, co oznacza, że mimo obniżonego nastroju nie odczuwamy wyłącznie smutku i poczucia bezsensu. Ponadto osoby doświadczające spadku nastroju wiedzą, że nie jest to ich naturalny stan, są wobec tego stanu krytyczne. Osoby chore na depresję zatracają się w depresyjnym świecie i gubią krytyczne spojrzenie na swoją sytuację.
Jak rozpoznać depresję?
Obecnie coraz częściej jesteśmy świadkami sytuacji, w których osoby borykające się z chwilowym spadkiem nastroju lub przemęczeniem przypisują sobie depresję, podczas gdy osoby faktycznie chore konsekwentnie bagatelizują pierwsze symptomy choroby. Nasze podejście do chorób psychicznych, w tym depresji jest kształtowane przez socjalizację pierwotną, nasze najbliższe otoczenie oraz dyskurs w mediach społecznościowych. To wszystko sprawia, że rozpoznanie depresji staje się coraz trudniejsze, podczas gdy sama choroba z roku na rok staje się coraz większym zagrożeniem dla wielu społeczeństw.
Przyczyny depresji: Skąd się bierze choroba?
Depresja może być wywołana czynnikami wewnętrznymi i zewnętrznymi, a więc czynnikami związanymi z osobowością jednostki lub trudnymi i nagłymi doświadczeniami, które przewyższają jej zdolność radzenia sobie. Wśród zewnętrznych czynników depresji najczęściej wskazuje się na tzw. sytuacje graniczne:
Depresja może być również wynikiem reakcji organizmu na niektóre choroby, a tym samym jednym z ich pierwszych symptomów. Objawy depresji towarzyszą rozwojowi chorób nowotworowych (m.in. nowotworu trzustki), zaburzeń hormonalnych, guzów mózgu.
Niezależnie od podłoża, depresja jest poważną chorobą o konkretnych objawach, których nie należy bagatelizować. Monitorowanie swojego samopoczucia po zaobserwowaniu pierwszych symptomów wskazujących na rozwój depresji ma kluczowe znaczenie dla szybkiej diagnostyki i rozpoczęcia leczenia depresji na etapie, na którym jednostka chorobowa nie jest jeszcze zaawansowana.
Objawy depresji: Wczesne symptomy i objawy, których nie wolno bagatelizować
Objawy depresji, w szczególności we wczesnym stadium choroby są często bagatelizowane przez osoby z otoczenia i przez samego chorego. Do tych najbardziej charakterystycznych zalicza się:
Osoby, które doświadczają co najmniej kilku z powyższych objawów powinny obserwować swój stan. W sytuacji, w której objawy nie ustępują na przestrzeni co najmniej 2 tygodni wskazane jest zasięgnięcie opinii lekarza specjalisty. Jednocześnie należy pamiętać o tym, że podobne objawy nie muszą w sposób jednoznaczny wskazywać na depresję. Mogą być symptomem epizodycznego spadku nastroju. Dlatego warto je rozpatrywać w szerszym kontekście:
Depresja a spadek nastroju: Jak odróżnić?
Jak wspomnieliśmy we wstępie do tego artykułu, epizodyczny spadek nastroju często bywa mylnie utożsamiany z depresją. Jak odróżnić od siebie obie dolegliwości? Pod uwagę należy wziąć:
Epizody spadku nastroju na ogół utrzymują się maksymalnie kilka dni. W odróżnieniu od depresji nie rzutują na wszystkie obszary naszego życia, co oznacza, że mimo obniżonego nastroju nie odczuwamy wyłącznie smutku i poczucia bezsensu. Ponadto osoby doświadczające spadku nastroju wiedzą, że nie jest to ich naturalny stan, są wobec tego stanu krytyczne. Osoby chore na depresję zatracają się w depresyjnym świecie i gubią krytyczne spojrzenie na swoją sytuację.
Błąd: Brak formularza kontaktowego.
Ostatnie wpisy